Bir Gün

Senle isterdim ki bu gun batiminda beraber olmak ama.....
Uzun yollari da goze alabilen bir beraberlik...

Aksam ustunun bir saatinde yorgun govdemizi yaslayip miril miril konusabilecegimiz,omuz omuza dolanan bir kolun basimizi yaslayabilecegimiz bir omzun,

belimizi kavrayan bir elin uzun yollara dayanikli asklarin sahibi karsimiza ciktiginda taniyabiliyor muyuz onu!


degerini biliyor, biricikligini, benzersizligini anlayabiliyor muyuz...

Yoksa hayati sonsuz, firsatlari sayisiz sanip kendimizi hep ileride bir gun
karsilasacagimizi sandigimiz bir baskasina, bir yenisine ertelerken
hayat yanimizdan gecip gidiyor mu?

Karsimiza zamansiz cikmis insanlari yolumuzun disina surerken
bir gun geri donup onu deliler gibi arayacagimizi hic hesaba katiyor muyuz?

Hayat her zaman comert davranmaz bize, tersine cogu kez zalimdir.

Her zaman ayni firsatlari sunmaz, toyluk zamanlarini odetir.
Hoyratca kullandigimiz arkadasliklarin, eskitmeden yiprattigimiz dostluklarin,

savurganca harcadigimiz asklarin hazin hatirasiyla yapayalniz kaliriz bir gun.
Bir aksam ustu yanimizda kimse olmaz ya da olanlar olmasi gerekenler degildir.

Yildizlarin bizim icin parladigini goremeyen gozlerimiz,
gun gelir hayatimizdan kayan yildizlarin gomuldugu maziye kilitlenir....

Hayatimizdaki olaganustu anlari ve olaganustu kisileri yakalamak.
Bazilarinin gelecekte sandiklari ''Bir gun'' gecmiste kalmistir oysa...