Ne haldeyim bir bilsen

Hani koymadan seni toprağa,yüreğim acıyordu ya anne?
Hani seni koyduktan sonra toprağa içim katılıyordu ya anne?
Hani , sonra dönüşüm vardı ya gurbet ele tekrar.
Hani insanların bana boş bakışları vardı ya anne?
Tatmadıkları acıyı paylaşamıyorlardı ki benimle.
Sensizliği yaşamıyordu ki onlar.
Onlar anasız değildi ki ben gibi.
Hatta çocuğum bile,
hatta eşim bile ağlama demişti bana…
Onlar anasız kalmamıştı ki.
Onlar bensiz kalmamıştı anne,benim sensiz kaldığım gibi.
Çaresiz kalan bendim…anasız kalan ben.

Tıp ilminin durduğu,donduğu günlerdeki acı beni yaktı.
Nice canlar ben gibi durdu,yandı,kavruldu.
Nice yürekler kan kustu bencileyin.
Ve bebeler ana memesinden mahrum büyüdü bilirim.
Yaşı kemale ermek ne demek sorarım size?
Ne demek “unut artık ananı yıllar geçti bak” demek?
Ben kocasam bile,
Ben ak saçlı biri olsam da
Yaşasaydın hala çocuğun olmayacak mıydım senin?
Hala sormayacak mıydın bana üşüyor musun diye?
Aç mısın? Neden gözünde yaş var? Demeyecek miydin?
Büyütüp beni salacak mıydın gene bu iğrenç hayata?
Büyüdün artık deyip silkeleyecek miydin beni yakandan?
Çaresizliğimin çaresiydin anam.
Akan göz yaşımı silenimdin.
Derdime dermandın hep…
Akıllı kadındın ama bilirim.
Baş edemediğinde yaşamla,
vedalaşmadan gitmeyi seçtin sen.
Ve bunun nasıl yapılacağını öğretmedin bana.
Eksik bıraktın analık görevini…küskünüm sana.