bebeğim öldü

Hayatımın gerçek öykülerine ayrılan bir filmin soundtrackindeyim.
Bir yazar mıyım ? yoksa tek şiirlik şair mi?
Notumu verdi hocalarım,nasihatı koydum cebime ve zorda kalana dek çıkarmadım.
Ve ben bozuk paraydım anlaşılamadan ciklet oldum.
Ve ben bütündüm yarımı sevgilimde bırakıp yarımı sokağa attım.
Canımı yolda buldum,canıma teslim ettim,canına okudu.
Rap canımsın !...canıma okudun,canıma kastın.
İçimde saklı bir kaçak çocuk korku dolu bakışlarıyla gizlenirken iz bırakmış anılarıyla sevgili.
Mutluluktan ağlak olmak artık bir seferlik bana da mahsus.
Anlamak kolaysa bak bi gözümün içine !...
Yer mi lan velet !?!?...Sekiz senemle ben dalaştım kimsecikler yoktu mikrofonumu buldum.
İçimi döktüm.
Zihnimin derinlerinde yaptığım kazılarda onca yılın çöpleri yatılı.
Onların içinde binlerce ölümsüzlük ölümü görmüş.
Kaybettiğim gülücüğü gül demeti halinde koymuşlar oysaki suratıma.
Gömülü parmak izlerin omuzlarımda.
Gözlerimde bir filimsin.Göz çukurlarımda uyuya kalmış bir bebeksin.
Bende ninninim,uyu...


Dayan sabır gerek
Yolun uzun ,vakit kısa
Ölüm yakın...
Tanrım ona acı.
Sebeb-sonuç : gecem hüzün



Bilmecelere ısınamadım,hele de senle ilgiliyse.
Sevemedim suallleri,cevapların yetersiz kaldı.
İçime sinmemişti duyduğum yanıtların yarım.
Parçalandı ellerinde kum duvarlarım.
Ne hakla yarımı benden aldın ?
Yine de bir günahkar göremedim seni.
Susar dudaklarım,susar çocuklarım.
Bir vahada yolumu kaybettim.
Susar bu kuru dudaklarım.
Alışkanlıklarıma yoklama yaptım.
Girme sınırıma,cephanen yoksa vururum tek atışta gözünün yaşına bakmadan.
Toz ol!...
Ben de başta bir çocuktum,sen de oyuncak oldun.
Tarihin sayfa aralarına kırmızı gülümü çoktan koydum.
Alacakaranlık geriye çekti güneşi.
Bir içim tütün tadın.
Kadın !.. özün toprağın buruk nefesi.
Kim der ki; Sago yaşamın minik bebeği ?
Bir yaz akşamında hayata attım göz bebeğimi, bebeğim öldü...