Ne Olursun Anla Beni



Yine bir şiir,
Yine ben
Ve yine karşımda sen.
Biliyor musun?
Hiç yabancı değil bugün...

Gerçi bu son şiirim olacak,
Kim bilir belki bu boş kağıdı,
Son birkez daha okşayacağım duygularımla,
Evet güzelim son kez ağlayacağım karşında....

Yarınlarıma sensiz bakamayan ben,
Dertortağım olan,
Bu mürekkebi bitmek bilmeyen
Anlayışlı kaleme
Son kez dokunacağım,
Kim bilebilir ki Yüce Rabbim'den başka.
Seni anlamak gerçekten zor,
Senin için atan şu kalbi görmezsin,
Sana değer vermeyenlerin peşinden koşarsın,
Ne garip değil mi?
Tıpkı benim gibi.....

Adına şiirler yazdığım,
Eline bile dokunamadığım,
Doya doya bakamadığım,
Çimen gözlüme soruyorum şimdi;
Hiç mi ağlamadın?
Hiç mi gözyaşı dökmedin?
Kalbin yok mu senin?
Görmüyor musun beni?
Çıkart şu kahrolası gözlüklerini,
Çıkart ta etrafına bir bak,
Bak ki gör şu perişan halimi.....

Ne haldeyim,
Ellerim titriyor,
Su gibi gidiyor kadehlerim,
Gözüm senden başkasını görmüyor
Ne yaptın, ne yaptın sen bana ZALİM.

Bak yine ağlattın beni,
Yine kırdın şu zavallı kalbimi,
Emin ol,
Gözyaşlarımla imzaladım bu şiiri
Sen ne haldesin bilmiyorum ama,
Ben hiç iyi değilim,
Ne olursunanla beni......